دانلود پايان نامه اخلاق نمونه امام علي (ع) در فایل ورد (word) دارای 142 صفحه می باشد و دارای تنظیمات و فهرست کامل در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد دانلود پايان نامه اخلاق نمونه امام علي (ع) در فایل ورد (word)   کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است

توجه : توضیحات زیر بخشی از متن اصلی می باشد که بدون قالب و فرمت بندی کپی شده است

بخشی از فهرست مطالب پروژه دانلود پايان نامه اخلاق نمونه امام علي (ع) در فایل ورد (word)

چکیده 

مقاله

روش تحقیق:  
ادبیات وسوابق  موضوع:  
على نخستین مؤمن به خدا و پیامبرش  
فصاحت و بلاغت على علیه السلام  
پى‏نوشتها:  
دانستن قرآن و شان نزول آن  
علم و حکمت على علیه السلام  
ان ههنا لعلما جما (على علیه السلام)  
و عنده مفاتح الغیب لا یعلمها الا هو)  
فصاحت و بلاغت على علیه السلام  
على سرچشمه علم و دانش  
ترجمه این فرازها بترتیب عبارتند از:  
خطبه بدون نقطه على (ع)  
عدالت و حقیقت‏خواهى على علیه السلام  
على (ع) در مسند قضاوت‏  
قضاوت على (ع) در عصر پیامبر خدا (ص)  
جود و سخاوت  
خوف علیهم و لا هم یحزنون (1) .  
زهد و پرهیزگارى  
ایمان و عبادت  
ایثار  
رافت  
على (ع) در میدان سیاست و تدبیر  
مظلومیت امیر المؤمنین (ع)  
صبر و پایدارى على (ع)  
صبر و حلم على علیه السلام  
منزلت‏ خاص نزد خداوند  
جهاد و شجاعت  
کاربرد ذو الفقار  
منابع

بخشی از منابع و مراجع پروژه دانلود پايان نامه اخلاق نمونه امام علي (ع) در فایل ورد (word)

      1بحار،ج 20،ص 54

      2همان،ج 39،ص 2

      3توبه،12

      4اسد الغابه،ج 4،ص 105

      5سیره ابن هشام،ج 3،ص 270

      6بحار،ج 41،ص 65

      7نهج البلاغه ابن میثم،ج 2،ص 476

      8بحار،ج 41،ص 66

      9همان،ص 82

      10همان،ج 20،ص 54

      11همان

      12بحار،ج 41،ص 66

      13همان،ج 20،ص 203

      14همان،ص 215،و ج 39،ص 1

      15همان،39،ص 2

      16بحار،ج 21،ص 3اسد الغابه،ج 4،ص 107

      17بحار،ج 21،ص 21

      18نهج البلاغه،نامه 45،ص 418،بحار،ج 41،ص 68

      19نهج البلاغه ابن میثم،ج 2،ص 273

      20بحار،ج 41،ص 69

      21همان،ص 120

      امام على(ع) الگوى زندگى صفحه

چکیده

 شکى نیست که سبقت در کارهاى خیر نوعى امتیاز و فضیلت است، و پروردگار عالم درآیات زیادى بندگانش را به انجام آنها،و سبقت گرفتن به یکدیگر دعوت مى‏فرماید

مؤمنین پیشتاز از مهاجرین و انصار،و کسانى که از آنان به نیکى پیروى کردند،خداوند از آنان خشنود،و آنان نیز از او خشنودند،و باغهایى از بهشت‏براآنان فراهم گردیده،که نهرها از زیر درختانش جریان دارد،و این گروه براى همیشه در آن خواهند ماند،و این پیروزى بزرگى اسدر این آیات چنانچه ملاحظه مى‏فرمائید،پروردگار عالم از اشخاص پیشتاز در  کارهاى خیر،و مخصوصا از مهاجرین و انصارى که جزو نخستین مؤمنین هستند به نیکى یاد نموده،و پاداش بهشت و«فوز عظیم‏»وعده مى‏دهد

نظر دانشمندان و مورخین اسلام که على نخستین مؤمن اس تمام دانشمندان و مورخان و سیره نویسان اتفاق نظر دارند که‏«على بن ابیطالب  علیه السلام‏»اولین فردى است که رسالت پیامبر خدا را تایید کرده،و در حساسترین و خطرناکترین ایام جان خود را با رضاى الهى معامله نموده است،البته در این میان برخى مغرضین که تحمل فضایل آن حضرت را نداشته‏اند،گاهى برخلاف‏«اجماع حاصله‏»سنگ اندازى کرده‏اند،که کسى از شخصیت‏هاى اسلامى و تاریخى  به آن توجه نکرده است

آیا على (ع) قبل از رسالت پیامبر خدا مؤمن نبود؟

مطالبى که در مورد پیشتازى امیر المؤمنین على علیه السلام در تایید رسالت پیامبر خدا و ایمان آوردنش بحث کردیم،و شواهد زنده‏اى از کتابهاى اهل سنت نقل نمودیم،هرگز ایمان وى را منحصر به ایام بعد از رسالت رسول خدا نمى‏نماید،بلکه على علیه السلام از اول تولدش مؤمن بوده،و نور و فطرت و خمیره‏اش با رسول اکرم صلى الله علیه و آله یکسان مى‏باشد،و هیچ زمانى را نمى‏توان تصور کرد که على علیه السلام در آن دوران مؤمن نبوده است

 مقدمه

 شکى نیست که سبقت در کارهاى خیر نوعى امتیازوفضیلت است، و      مؤمنین پیشتاز از مهاجرین و انصار،و کسانى که از آنان به نیکى پیروى کردند،خداوند از آنان خشنود،و آنان نیز از او خشنودند،و باغهایى از بهشت‏براى آنان فراهم گردیده،که نهرها از زیر درختانش جریان دارد،و این گروه براى همیشه در آن خواهند ماند،و این پیروزى بزرگى است در این آیات چنانچه ملاحظه مى‏فرمائید،پروردگار عالم از اشخاص پیشتاز دکارهاى خیر،و مخصوصا از مهاجرین و انصارى که جزو نخستین مؤمنین هستند به نیکى  یاد نموده،و پاداش بهشت و«فوز عظیم‏»وعده مى‏دهد

پروردگارعالم درآیات زیادى بندگانش را به انجام آنها،و سبقت گرفتن به یکدیگر دعوت مى‏فرماید.      در میان تاریخ نویسان،در مورد این که حضرت على علیه السلام اولین مومن به خدا و پیا      از مجموع آیات و تفسیرها و احادیث نبوى و علوى و نظرات دانشمندان بزرگ اهل       سنت،چنین به دست مى‏آید که‏«امیر المؤمنین على علیه السلام‏»نخستین مؤمن به       خدا و پیامبر در میان تمام مسلمانان است،و این یک موضوع مسلم تاریخى است که       کوچکترین شبهه‏اى ندارد

      این حدیث،آن هم در یک منبع معتبر اهل سنت‏یک دنیا معنى دارد،و مى‏رساند که       على علیه السلام‏«عدل‏»پیامبر است،و درک و ایمان و معرفت وى مخصوص دوران       رسالت نبوى نیست،بلکه قبل از این دوران هم با«عالم غیب‏»مربوط بوده است هر       چند از نظر ظاهرى یک کودک چند ساله‏اى بیش نبود!!!      على علیه السلام اساس عترت در هر صورت در این بخش ویژگى مهم عترت تبیین شد.اهتمام راه عترت آشکار گشت و  على علیه السلام به عنوان محور و اساس عترت والاترین ویژگى‏اش همتاى قرآن بودن است.فضیلتى برتر از وحى بودن و ظرفیت تعلیم حقایق الهى را داشتن و مسجود  برترین موجودات جهان‏«فرشتگان‏»قرار گرفتن تصور نمى‏شود.از همین نکته خطر انحراف از راه عترت و خطر دست رد زدن به سینه عترت آشکار مى‏شود که   نابسامانى‏هاى امت اسلامى از این سمت‏سو سویه مى‏گیرد.عترت سیل خروشان معارف  است:ینحدر عنى السیل‏«از من معارف الهى چون سیل خروشان سرازیر است

 روش تحقیق

استفاده ازقرآن کریم _بااستفاده ازرایانه_مدت اجرای طرح حدود4ماه_مسایل و مشکل مسیرراه تحقیق محدودیت وقت بوده است

  ادبیات وسوابق  موضوع

 این موضوع از جایی که منبع آن قرآن است سابقه ای طولانی دارد

 على نخستین مؤمن به خدا و پیامبرش

        شکى نیست که سبقت در کارهاى خیر نوعى امتیاز و فضیلت است، و پروردگار عالم در       آیات زیادى بندگانش را به انجام آنها،و سبقت گرفتن به یکدیگر دعوت مى‏فرماید

          تقدم در ایمان و تصدیق و یارى رسول خدا صلى الله علیه و آله نیز یکى از       امتیازات بزرگ براى مؤمنین شمرده شده،و پروردگار عالم و در کلام الله مجید از       گروه پیشگامان به نیکى یاد کرده،و وعده بزرگ و پاداش مضاعف به آنان مى‏دهد!

      «و السابقون السابقون.اولئک المقربون‏» (2)

      پیشگامان پیشگامان،در پیشگاه خدا مقربند

      این آیه افراد پیشتاز در کارهاى نیک،به ویژه ایمان و فداکارى را تمجید       مى‏نماید. (3) و در آیه دیگرى در مورد«مهاجرین و انصار»که زودتر از دیگران       آئین یکتا پرستى را پذیرفته،و به وظیفه خود عمل نموده‏اند;وعده رضاى خدا،و       بهشت جاودانى مرحمت گردیده است

      «و السابقون الاولون من المهاجرین و الانصار و الذین اتبعوهم باحسان رضى الله

      عنهم و رضوا عنه،و اعد لهم جنات تجرى تحتها الانهار،خالدین فیها ابدا ذلک       الفوز العظیم‏» (4)

      مؤمنین پیشتاز از مهاجرین و انصار،و کسانى که از آنان به نیکى پیروى       کردند،خداوند از آنان خشنود،و آنان نیز از او خشنودند،و باغهایى از بهشت‏براى       آنان فراهم گردیده،که نهرها از زیر درختانش جریان دارد،و این گروه براى همیشه       در آن خواهند ماند،و این پیروزى بزرگى است

      در این آیات چنانچه ملاحظه مى‏فرمائید،پروردگار عالم از اشخاص پیشتاز در       کارهاى خیر،و مخصوصا از مهاجرین و انصارى که جزو نخستین مؤمنین هستند به نیکى

      یاد نموده،و پاداش بهشت و«فوز عظیم‏»وعده مى‏دهد

      در ذیل این آیات در تفسیرهاى‏«شیعه و سنى‏»احادیثى در ارتباط با سبقت ایمان       حضرت على علیه السلام مطالب جالب توجهى آمده است،از آن جمله در حدیثى‏«ابن       عباس‏»از رسول خدا صلى الله علیه و آله نقل مى‏کند،که‏«جبرئیل امین‏»از سوى       خدا آمده و در رابطه با آیه نخست فرمود

      ذلک على و شیعته‏هم السابقون من الله بکرامتهم. (5)

      «آنان على و پیروان او هستند،که پیشتازان به سوى بهشت،و مقربان درگاه الهى       مى‏باشند،به خاطر عظمتى که خداوند براى آنان قائل است.»

      علاوه بر این حدیث،صدها حدیث دیگر،و نقل‏هاى تاریخى از منابع معتبر اهل       سنت‏به دست ما رسیده است که حاکى است امیر المؤمنین نخستین و پیشگام‏ترین       افراد است در ایمان به خدا و رسول وى

      مرحوم‏«علامه امینى‏»رضوان الله تعالى علیه در کتاب شریف‏«الغدیر»یکصد حدیث       از کتاب‏هاى اهل‏«سنت‏»در این باره آورده،و یکایک،و همه آنها را نقل       مى‏کند!!! (6)

      و خود امیر المؤمنین على علیه السلام در تمام مناظره‏ها و محاجه‏هایش با رقبا       و غاصبان لایت‏به این موضوع تمسک نموده،و آن را یکى از فضایل و امتیازات خویش       به حساب مى‏آورد،و مرتب در سخنرانى‏هایش به مردم عادى نیز آن را گوشزد       مى‏فرمود. (7) پس ازاین جملات و شواهد زنده قرآنى و حدیثى نتیجه مى‏گیریم که       پیشتازى در ایمان به خدا و پیامبر عزیز اسلام،خود یک امتیاز بزرگ،و موجب       افتخار مى‏باشد،که على علیه السلام آن را از آن خود ساخته است

      على (ع) خود را نخستین مؤمن مى‏داند

      در پیشگام بودن حضرت على علیه السلام در ایمان به خدا و رسولش،علاوه بر آیات    و تفاسیرى که نقل کردیم،خود آن حضرت نیز در موارد زیادى به آن تمسک       مى‏فرمود،و ما در اینجا نمونه‏هاى اندى ذکر مى‏کنیم

      1-قال على (ع) :«انا عبد الله و اخو رسوله،و انا الصدیق الاکبر،لا یقولها       بعدى الا کذاب مفتر،و لقد صلیت قبل الناس سبع سنین.» (8)

      «على (ع) مى‏فرمایند:من بنده خدا و برادر پیامبرم،صدیق اکبر منم،این ادعا را       کسى نمى‏کند مگر این که دروغگوى آشکار و بزرگ است،هان اى مردم!بدانید که من       هفت‏سال قبل از دیگران نماز خواندم‏»

      2-قال على (ع) :«و لقد کان یجاور فى کل سنه بحراء فاراه و لا یراه غیرى و لم       یجمع بیت واحد یومئذ فى الاسلام غیر رسول الله (ص) و خدیجه و انا ثالثهما،ارى       نور الوحى و الرساله،و اشم ریح النبویه;» (9)

      «رسول خدا در هر سالى (یکماه) در غار«حراء»به عبادت مى‏پرداخت،جز من کسى او

      را نمى‏دید و فقط من در کنارش بودم،و در آن زمان اسلام به هیچ خانه‏اى نیامده       بود مگر به خانه رسول خدا و خدیجه و من که در کنار آنان بودم،نور«وحى‏»و       رسالت را مى‏دیدم،و بوى خوش نبوت را مى‏بوئیدم.»

      3-قال على (ع) :«;فانا اول من آمن به،ام على نبیه؟فانا اول من صدقه;»       (10)

      در جنگ‏«صفین‏»چون سپاه آن حضرت بعد از حیله‏«معاویه و عمروعاص‏»دست از جنگ      برداشته و گروه منافقین به ساحت مقدس و با عظمت مولاى متقیان جسارت       کردند،حضرت در جواب آنان فرمودند:«آیا به خدا دروغ مى‏گویم؟در حالى که       من‏نخستین فردى هستم که به او ایمان آورده‏ام؟و یا به پیامبر دروغ مى‏گویم که       باز نخستین شخصى هستم که رسالت وى را تصدیق کردم.»

      از این فرازهاى نمونه که از دهها مورد دیگر برگزیدیم،به صراحت‏به دست مى‏آید       که آن حضرت (علاوه بر فضایل دیگرش که در جاى خود بحث مى‏گردد) در سبقت ایمان       و تایید و تصدیق رسالت پیامبر خدا پیشتاز بوده،و بر تمام مؤمنین و اصحاب رسول  گرامى اسلام پیشى گرفته است

      رسول خدا پیشگامى على را تایید مى‏کند

      پیامبر گرامى اسلام طبق دستور صریح قرآن مجید مبین حق و باطل،و رافع اختلاف      در میان مردم است،و خداوند متعال تاکید مى‏کند که مردم هنگام بروز اختلاف به       آن حضرت مراجعه نموده و از طریق وى مشکل خویش را برطرف سازند. (11)       اگر چه پیشتازى امیر المؤمنین در ایمان به خدا و پیامبر مورد اتفاق و اجماع       مسلمین است،و دانشمندان اهل سنت‏به آن اعتراف کرده‏اند (12) ،و لیکن گاهى       شیاطین مغرض و دشمنان لایت‏بحق على علیه السلام حرفهایى مى‏زنند که ایجاب       مى‏کند از سخنان در بار پیامبر اسلام،آن هم از کتاب‏هاى معتبر برادران اهل       سنت در این مورد به احادیثى تبرک جسته،و نمونه‏هایى را ذکر کنیم

      1-عن عمر بن خطاب،قال:قال رسول الله (ص) :«;انت اول الناس اسلاما و اول الناس ایمانا و انت منى بمنزله هارون من موسى‏» (13)

      «عمر بن خطاب‏»مى‏گوید:با جمعى به محضر پیامبر خدا شرفیاب شدیم،ناگاه آن حضرت  ست‏خود را بر شانه على علیه السلام گذاشته و فرمود:«تو نخستین کسى هستى که با  اسلام خود رسالت مرا تایید نموده و ایمان آوردى،نسبت تو به من همانند نسبت  هارون پیامبر است‏به موسى! »

      2-عن النبى (ص) :«اولکم واردا على الحوض اولکم اسلاما على بن ابیطالب‏» (14)

      رسول خدا فرمودند:نخستین کسى که در«حوض کوثر»بر من وارد مى‏گردد،آن‏شخص است      که پیش از همه ایمان آورده است،و او«على بن ابیطالب‏»مى‏باشد.»

      3-قال رسول الله (ص) :«لقد صلت الملائکه على و على على سبع سنین لم تصل على ثالث لنا» (15)

      همانا ملائکه خداوند هفت‏سال براى من و على درود و صلوات فرستاده‏اند که هنوز   از شخص ثالثى خبرى نبود!!

      4-قال ایضا:«على اول من آمن بى،و اول من یصافحنى یوم القیامه،و هو الصدیق الاکبر،و هو الفاروق یفرق بین الحق و الباطل.» (16)

      نبى اعظم در مورد عظمت على علیه السلام مى‏فرماید:على اولین کسى است که به من ایمان آورده،و نخستین کسى است که در روز قیامت‏با من مصافحه مى‏کند،و اوست که   صدیق اکبر است، و بین حق و باطل تمیز مى‏دهد!!

      5-و در حدیث دیگرى مى‏فرمایند:على نخستین کسى است که با من نماز خواند. (17)

      6-عن ابن عباس قال:سمعت عمر بن الخطاب یقول:کفوا عن ذکر على بن ابى طالب فقد  رایت من رسول الله (ص) فیه خصالا لان تکون لى واحده منهن فى آل الخطاب احب  الى مما طلعت علیه الشمس;قال رسول الله:انک مخاصم تخاصم انت اول المؤمنین  ایمانا،و اعلمهم بایام الله،و اوفاهم بعهده و اقسمهم بالسویه،; (18)

      ابن عباس مى‏گوید«از خلیفه دوم‏»شنیدم که مى‏گفت:هر گز در مورد«على بن ابیطالب‏»بد نگوئید،زیرا از پیامبر خدا درباره وى صفاتى را شنیدم که هرگاه     یکى از آنها در«آل خطاب‏»بود، براى من بهتر از همه آنها بود که آفتاب بر آنها   مى‏تابد!!

      آنگاه قضیه مبسوطى را شرح مى‏دهد که با همفکران خود«ابو بکر و ابو عبیده‏»به محضر رسول خدا رسیدند،در حالى که آن حضرت به على علیه السلام تکیه نموده و از   اوکمک مى‏گرفت، فرمودند:على!با تو مخاصمه و محاجه خواهند کرد،تو نخستین فردى  هستى که به من ایمان آوردى،و تو به‏«ایام الله‏»و روزهاى خاص از همه  داناترى!!و از جهت وفا و تعهد و عدالت نیز بر همه برترى دارى!!تو از همگان  براى مردم مهربانترى;

      فصاحت و بلاغت على علیه السلام