دانلود مقاله بقعه هاي متبرکه دزفول در فایل ورد (word) دارای 42 صفحه می باشد و دارای تنظیمات و فهرست کامل در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد دانلود مقاله بقعه هاي متبرکه دزفول در فایل ورد (word)   کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است

توجه : توضیحات زیر بخشی از متن اصلی می باشد که بدون قالب و فرمت بندی کپی شده است

بخشی از فهرست مطالب پروژه دانلود مقاله بقعه هاي متبرکه دزفول در فایل ورد (word)

حضرت سیّد محّمد بن موسی بن جعفرعلیه السّلام معروف به سبزقبا  
حضرت محمّد بن جعفر بن ابیطالب(علیه السلام)  
عقیل و ابراهیم دو شهید غریب خاندان امیر المؤمنین علی (ع)  
خواجه علی صفوی معروف به سلطا نعلی سیا هپوش (رودبند )  
با با رکن الدّین ولی معرو به شاهرکن الدّین دزفولی :  
حضرت شرف الدّین آقا سیّد محمود  
حضرت حزقیل نبی معروف به ذوالکفل  
امامزاده شاهزاده احمد (ع) معروف به شاه چراغ  
حضرت مولانا کهف الدین شیخ الوری اسماعیل قصری  
شاه ابوالقاسم :  
سیّد الدّین ولی بن سیّد محمّد  
حضرت علی اصغر بن سیّد ساجدین معروف به علی شلگهی  
حضرت سیّد محمّد بن علی بن ابیطالب (ع)  
حضرت اسحق بن ابراهیم علیه السلام  
منابع و مآخذ :  

حضرت سیّد محّمد بن موسی بن جعفرعلیه السّلام معروف به سبزقبا

درجزوه که اداره کل اوقات وامور خیّریه خوزستان تحت عنوان((نگاهی گذرا به بعضی از بقاع متبرّکه استان خوزستان))منتشر نموده؛آمده است:سیّد محّمد سبزقبا (ع)از اولاد امام موسی جعفر(ع)سیّدی جلیل القدروبا کرامت بود که بر اثر ظلم وستم خاندان پلید عبّاسی وبه قصد تبلیغ افکارپدر جهت امامت برادرش از مدینه و علف وسوزان شبه  جزیره ی عربستان از بصره به خرمشهرواز آنجا به اهواز وسپس به صورت غریب واردشهر دزفول شدهو میهمان زنی به نام زبیده خاتون می شود.که فرزند مریضی دارد.به واسطه ی کرامت سیّدشفا پیدا می کندوبعد از سه روز که میهمان آن زن است سقایت منزل ایشا نرا عهده دار می شود و هر که از دست با برکت این سیّد نبیل وعالم جلیل القدر آب می نوشد فوراً شفا می یابد و چون اکثر اوقات مانند دیگر علویان لباس سبز بر تن می کرد او را سبز قبا می گفتند.بنا به روایت محدّث کبیر سیّد نعمت اله جزایری (ره) در کتاب المجموعه سیّد محمّد سبز قبا را برادر حضرت امام رضا(ع) می داند که به صو رت غریب وارد دزفول شده و میهمان زنی می شودو قبل از وفا تش نامه ای به آن زن می دهد تا نا مه را به حضرت علی ابن موسی الرضا(ع)که از راه دزفول عازم خراسان است بدهد.سیّدعبد الله داعی دزفولی درتذکره الا خیار می نویسد : از دیگر بقاع الخیری که در محوطه ی ولایت واقع شده السیّدالمعظّم ذریّه طیّبه باقیهآل عبا. سیّدمحمّد مشهور به سبز قبا که در محلّه ی لبخندق از محلّات حیدرخا نه دزفول واقع شده است

حضرت محمّد بن جعفر بن ابیطالب(علیه السلام)

 ایشان پسروداماد حضرت امیر المؤمنین علی علیه السلام وشوهر حضرت ام کلثوم علیها السلام می باشندپدر بزرگوار ایشان حضرت جعفر بن ا بیطالب ملقّب و مشهوربه طیّاراز اصحاب حضرت رسول الله (ص)واز جمله مشاهدین وشهدا، فی سبیل الله بوده که در غزوه موته به دست کفار رومی به شرف شهادت نائل ودستهای مبارکش از بدن جدا گردید

حضرت رسول اکرم (ص) در شهادت آن حضرت فرمودندند:خداوند متعال به پاداش آن دودست بریده،دو بال سبز به جعفر عطا فرمودکه در بهشت پرواز نماید وبه همین جهت اورا جعفر طیّارگفته اند

بعد از شهادت جعفر علیه السلام حضرت پیامبر (ص)جهت تسلیت به بازماندگان به خانه ی ایشان تشریف برده و با چشمانی پراز اشک دست محبت بر سرفرزندان جعفر(عبدالله ومحمّد) کشیدوآنها را بوسید  ومحمدرا که شایستگی زیادی داشت به جانشینی پدر انتخاب نمود.بعدازسه روزمجددّاحضرت ختمی مر تبت  به دیدار خا نواده جعفر شتافتندوهمگی را محبت فرموده ودلداری داده ولبا س تعزیت از آنان به درآ‎وردندوبه(اسماء بنت عمیس)مادرمحمّد فرمودغم مخورکه من ولی ایشان دردنیا وآخرت هستم.وفرمودند:محمّد شبیه عمویم ابیطالب است

ولادت با سعادت حضرت محمّد بن جعفردر حبشه ودرزمانی بودکه پدر گرامیشان حضرت  جعفر طیّار(ع) و گروهی از مسلمانان و یاران حضرت رسول اکرم (ص) به دستور آن حضرت به آن دیار مهاجرت کرده بودندکه بعدها به مدینه بازگشتند

حضرت محمّدبن طیّار(ع)علاوه بر ایمان وتقوا وشایستگی ،صاحب فضائل وکمالات وعلوم بوده است.درزمان فتوحات صدر اسلام درایران به دستورحضرت امیر المومنین علی(ع)دررکاب امام حسن مجتبی(ع)همراه با اصحاب پیامبر جهت پیشرفت دین مبین اسلام ونشر کلمه توحید ونجات مردم از گمراهی همراه لشگر اسلام به ایران مهاجرت نموده ودر جنگ شوشتر زخم برداشتندوهنگام مراجعت در این مکان شریف که در هفت کیلومتری شهرستان دزفول است.وبه شرف شهادت نائل وپیکرمطهرشان در همان جا به خاک سپرده می شود، که مدارک واسناد آن به شرح زیر است

1-تحفه العالم تا لیف عبدالطیف جزائری2- منتخب التواریخ تالیف میرزا هاشم خراسانی 3-تذکره الا خیار تالیف سیّد عبدالله داعی4- طراز المذهب(ناسخ التواریخ) در ا حوال حضرت زینب سلام الله علیها تالیف لسان الملک5-تاریخ تذکره شوشترتالیف سیّد عبدالله جزایری از نواده های سیّد نعمت الله جزایری ،ودر صفحه ی 19 این کتاب ذکر شده است که شرف النساء بیگم دختر شاه طهماسب صفوی قریه شرف آباد و قلعه ی شیخ و جعفر آباد و راضی پرچم را وقف آن نموده است

6- اینکه علما خاندان شیخ السلام دزفول که از نواده های شیخ بهایی علیه الرٌحمه وهمگی مجتهد و عالم درجه اوٌل و ملقٌب به شیخ السلام بوده اند افتخاراً تولیت خدمتگذاری آن را قبول نموده و آرامگاه آنان در مقبره متٌصل به آستانه قرار دارد و آخرین آنان مرحوم آیت الله شیخ عبدالحسین عاملی (بهاء الدین ) بوده که تولیت آن را به عهده داشته و هر روز پنجشنبه به پای پیاده و گاهی با پای برهنه به زیارت و خدمتگذاری آن حضرت شتافته است

7- کثرتصفا و روحانیت و برآمدن حاجات مانند شفای مریض و غیره ، دلیل قاطعی بر حقانیّت و مدفن آن بزرگوار در این مکان شریف می باشد. بنای آستانه ظاهراً در عصر امیر تیمور گورکانی و پسرش شاهرخ میرزا ساخته شده و در دوره صفویه و بعد از آن چند بار تجدید بنا شده است

عقیل و ابراهیم دو شهید غریب خاندان امیر المؤمنین علی (ع)

 حدود سال 30 هجری – پایان اقتدار ساسانیان در ایران و دوران خلافت عثمان ، سرزمین ایران به دلیل علاقه مندی به اسلام ، عبورگاه علویا نی شد که برای تبلیغ و ارشاد به گوشه و کنار این سرزمین پهناور سفر می کردند . در این سال دو فرزند جوان  رشید مهذٌب و دین شناس امیر المؤمنین علی (ع) به نام های عقیل و ابراهیم از مدینه به ایران آمدند و از طریق جنوب ، پس از ورود به شوشتروسپس آمدن به شوش ، خود را به دزفول رساندند و در میان مردمی که در کنار رودخانه زندگی می کردند به ترویج اسلام و هدایت و موعظه پرداختند . نفوذ کلام ، سیمای درخشان و همدلی و همراهی آنان با مردمی که در کشتزارهای کوچک مشغول کشاورزی بودند ، محبوبیٌت و مقبولیٌت عجیبی را رقم زد به طوری که حلقه درس و وعظ این دو جوان از بام تا شام ، وعده گاه شیفتگان و تشنه کامانی بود که جرعه جرعه مفاهیم و معانی قرآن را از زبان پرورش یافتگان مکتب علی (ع) دریافت می کردند

قلمرو تبلیغ و ارشاد عقیل و ا براهیم به منطقه دزفول منتهی نمی شد . اینان به اطراف سفر می کردند و بذر آگاهی و ایمان می ا فشاندند و محبٌت خانواده پیامبر و اهل بیت را در قلب ها شعله ور می کردند

حکومت بنی امیه که از حدود سال 18 هجری درشام آغاز شده و در دوران خلافت عثمان گسترش یافته بود . از همان آغاز ، تلاش در محو نام و فرهنگ علوی داشت . ایرانیان که پس از پذیرفتن اسلام ، در رفتار اهل بیت و علویون عدالت ، ملاطفت ، کرامت و عمل بر مینای قوا نین انسان ساز اسلام را یافته بودند به این خانواده عشق می ورزیدند و از رفتار تبعیض گرایانه برخی سپاهیان عرب که با نام تحقیر آمیز« موالی » با ایرانیان برخورد می کردند آزرده خاطر بودند

عناصر پلید و سیاه دل اموی ددر همین سالها در همه جا و همه گاه به آزار و تعقیب و شکنجه و حتی شهادت فرزندان علی (ع) می پرداختند . سرانجام نیز یکی از همین مأموران دژخیم و سنگدل اموی به نام سهورسلمی در حدود سال 40 هجری یعنی همان سالی که امر المؤمنین در مسجد کوفه به شهادت رسید ، پس از تعقیب دو جوان فرزانه و بزرگوار علی (ع) – عقیل وا براهیم – آنها را در کنار رودخانه دز – درست در همین محلی که اکنون مزار آنها قرار دارد به شهادت رساند

شهادت عقیل و ابراهیم ، شباهت عجیبی به شهادت دو فرزند مسلم ، ابراهیم و محمٌد دارد

خون پاک عقیل و ابراهیم این دو شهید علوی در کنار رودخانه دز ، در روزی گرم و داغ بر زمین ریخت و مردمی که در کنار رودخانه بودند اجساد مطهٌر این دو شهید را به خاک سپردند

اقتدار و حاکمیٌت بنی امیٌه و حضور جاسوسانی که به دستگیری و شکنجه . آزار دوستداران خاندان علوی می پرداختند باعث شد تا مزار آنان برای قرن ها پنهان و پوشیده بماند. در حدود یک صد سال پیش یکی از سادات معتبر و مشهور دزفول به نام آیت الله حاج سیٌد شهید محمد رضا رضوی  چندین شب متوالی این دوسیٌد شهید را در خواب می بیند که مزار خویش را به او نشان می دهند و راوی این ماجرا که « عبده باقر » نام داشته و سر بیلداران شهر محسوب می شده ، پس از به کارگیری تعداد زیادی از کارگران و حفر زمین ناگهان به دو مزار در اعماق زمین با دو سنگ نبشته که نامهای عقیل و ابراهیم – فرزندان امیر المؤمنین علی (ع) بر آنها نقش بسته ، برخورد می کند . همٌت و مساعدت مردم و پیگیری این سیٌد جلیل القدر به ساختن بارگاهی بر این دو مزار می انجامد که هنوز کتیبه ای که تاریخ ساختمان آن را نشان می دهد بر آن پیداست . اینک مزار این دو شهید- که تنها شهدای منطقه دزفول از خانواده امیر المؤمنین هستند – در کنار پل قدیم دزفول با فاصله ای اندک از رودخانه قرار دارد و زیارتگاه عاشقان اهل بیت (ع) و مردم مؤمن و معتقد دزفول هستند. توسٌل و حاجت خواستن از روح این دو شهید ، تاکنون از کار فرو بسته زائران گره ها گشوده و تنفس در فضای بارگاهشان ، جان ها را میهمان صفا و پاکی و روشنی ساخته است